jak nie zmienić się w niedźwiedzia i przeżyć jesień

Jesień. Podobno najpiękniejsza, najlepsza i najbardziej kolorowa, a jednak jest powodem wielu przejściowych stanów depresyjnych. Zimno, deszczowo i wietrznie, a do tego ta ciągła monotonia i przygnębiająca aura. Nic dziwnego, że Kłapouchy złapał doła, jeśli w Stumilowym Lesie bywały takie jesienie. Są jednak sposoby, aby przetrwać ten okres w nieco bardziej przyjemny sposób. Definitywnie przyjemniejszy od zapadania w zimowy sen niczym upasiony niedźwiedź.

Ruch. O tym, że wysiłek fizyczny jest ważny podczas tych jesienno-zimowych miesięcy przeczytacie niemal wszędzie, ale skoro wszyscy tak o tym trąbią to coś w tym musi być. Najgorszy leń dopada nas wtedy, kiedy mamy za dużo wolnego czasu, i najczęściej trwonimy go na leżenie dupskiem do góry. Totalne marnotrawstwo. Nikt nikomu nie każe biegać maratońskich dystansów każdego dnia, ale rower zamiast samochodu (opcja dla pracujących i mieszkających w mieście), albo spacer do sklepu zamiast tłuczenia się komunikacją miejską to nadal są aktywności fizyczne. Wizyta w parku i tarzanie się liściach, puszczanie latawca na łące (jesienne wiatry sprzyjają latawcom, serio) czy spacer z ukochanym czworonogiem to tylko krople w morzu aktywności jakie możecie wykonywać sami, z przyjaciółmi lub rodziną. I zapewniam Was, że nie tylko ciało będzie zadowolone z takiego obrotu sprawy, ale i duch.

Termofor. Rzecz, z którą koniecznie trzeba się zaprzyjaźnić. Nie kosztuje miliardów (swój nabyłam za jakieś 17 złotyszy), a potrafi dać tyle ciepła ile porządna elektrownia, z tą jednak różnicą, że termofor jest bardziej eko. Jeśli zaś nie jesteście zwolennikami termoforów, zachęcam do zaopatrzenia się w ogrzewacze do rąk.

Gorąca czekolada. Bez dwóch zdań, na jesienną słotę i przygnębienie jest to najlepszy napój.

Po pierwsze - rozgrzewa, bo gorącej czekolady nie pije się przecież na zimno.

Po drugie - poprawia nastrój.

Po trzecie - zawiera wiele istotnych składników mineralnych (magnez, żelazo, cynk czy wapń).

Po czwarte - w odpowiednio spożywanych ilościach wspomaga pracę serca.

Po piąte - to w końcu czekolada. Czego chcieć więcej? 

Witamina D. Kto uważał w szkole ten wie, że od października do marca, jedną z ważniejszych dla naszego organizmu witamin nie da się pozyskać drogą face to face, czyli ekspozycją na światło słoneczne. Natura jednak głupia nie jest i jak coś zabiera, to daje też coś w zamian. Choć słońca doszukiwać się w co pogodniejsze dni niby można, ale jest łatwiejszy sposób. W zimowe dni Waszym słońcem będzie odpowiednia dieta, bogata w produkty zawierajace witaminę D. I niech to będą Wasze promyki słońca:

• mleko
• jajka
• tran oraz ryby (makrela, łosoś, śledzie, tuńczyk)
• wątróbka
• żółty ser
• śmietana
• grzyby
• a także produkty, na etykietach których jest informacja o wzbogaceniu w witaminę D
  

Uroda zdrowia nie doda. Tak, kochane dziewczyny. Letnie sukienki były dobre na lato. Jesienią warto wskoczyć w getry lub spodnie, zamienić szpilki i tenisówki na trzewiki, a na głowę zamiast misternie układanej fryzury założyć ciepłą czapkę. W najlepszym wypadku złapiecie przeziębienie, w najgorszym odmrożenie lub zapalenie opon mózgowych. A to są tylko dolegliwości na tu i teraz. Na starość nawet nie chcę sobie wyobrażać jak takie "roznegliżowane" dziewczyny będą  latały od lekarza do lekarza, bo korzonki, bo coś w kościach łupie, bo siku utrzymać nie można. W ciepłych ubraniach też można wyglądać sexy, serio.

buongiorno, Italia!

Po dwóch tygodniach spędzonych we Włoszech ciężko jest jednoznacznie opisać kulturę oraz panujące tam zwyczaje, jednak jest kilka rzeczy, których na pewno nie znajdziecie w żadnym turystycznym przewodniku, a na prawdę warto je znać.

• Mięso. Można pokusić się o stwierdzenie, że Włosi to wegetarianie, bo mięso w sklepach jest na prawdę drogie. Jednak biorąc pod uwagę smak, włoskie prosciutto wygrywa wszystko. 
• Powitania/pożegnania. Kiedy przebywa się w gronie włochów ma się wrażenie, że każdy zna każdego, czy to wychodząc ze sklepu, czy pytając o drogę.
• Język. Mówi się, że w XXI wieku język angielski to podstawa. No niekoniecznie, jeśli jesteśmy we Włoszech. Włosi jeśli mówią coś w tym języku to tylko pojedyncze podstawowe słowa. I dotyczy to nie tylko osób starszych, ale również młodzieży. Zdarzają się wyjątki, jednak jadąc do Italii polecam szybki kurs języka włoskiego. 
• Prywatność. Bardzo pozytywna cecha, szczególnie jeśli jesteś w pidżamie, a ktoś puka do Twojego pokoju. Nawet mimo zaproszenia do środka Włoch nie wejdzie. 
• Słodycze. Jeśli Italia jest królestwem produktów Kinder, to plebsem są tu czekolady, a królewnami-żabami batony (bo niby w jakiejś bajce są, ale tak naprawdę to nikt ich na żywo nie widział). 
• Komunikacja. W mieście, w którym się zatrzymałam miałam wrażenie, że na jednego mieszkańca przypadają dwa samochody. Rowerów jest więcej niż w Amsterdamie, a komunikacja miejska jest cholernie droga. 
• Wino. Jest tu bardziej powszechne niż chleb, a czasem i tańsze od niego (i od mięsa też, to oczywiste). Wybór jest ogromny jeśli chodzi o gatunki. Jeśli jednak mamy ochotę na wino słodkie lub półsłodkie - patrz punkt z księżniczkami-żabami. 
• Droga. Rawenna to 95% skrzyżowań z ruchem okrężnym czyli popularnych rond. Dodatkowo, na każdym z nich są znaki informacyjne, co bardzo ułatwia kierowcom poruszanie się po mieście, bez szczególnej znajomości topografii miejsca. 
• Zwiedzanie. Zwiedzanie niektórych zabytków Rawenny wymaga biletów. Aby uniknąć kupowania w każdym miejscy wejściówki jest możliwość wykupienia karnetu na zwiedzanie, który obowiązuje przez 7 kolejnych dni. Cena to około 9,5 €.

Jeśli Wasza wiedza o Włoszech bazuje tylko na informacji, iż są producentem jednych z najlepszych win na świecie, to czas nadrobić zaległości. Włochy to nie tylko winiarska potęga, ale również kolebka chrześcijaństwa. W Rawennie (cel mojej podróży) znajduje się 11 kościołów, 3 bazyliki, 2 baptysteria i wiele innych obiektów, choć są miasteczkiem mniejszym od Kielc. Przypadek? Nie sadzę.

Piazza del Popolo, po lewej kościół Santa Maria del Suffragio

Baptysterium ariańskie

Bazylika San Vitale

Mauzoleum Galii Placydii

Grób Dante Alighieri

Dziedziniec Muzeum Dantego

Rocca Brancaleone

Kościół San Giovanni Evangelista

Zabytki zabytkami. Na uwagę zasługują również malownicze i urokliwie ciasne uliczki, często skrywające kameralne restauracje i pizzerie. A skoro już jesteśmy w temacie jedzenia, włoska pizza to coś czego koniecznie należy spróbować. Choć do wyboru mamy sporo eksperymentalnych smaków (z frytkami, jajkiem czy parówkami) to tradycyjne z szynką i pieczarkami są również popularne. Zaletą tego przysmaku jest to, iż składniki znajdują się rzeczywiście na Twojej pizzy, a nie jak to czasem w polskich pizzeriach bywa, tylko w menu.  

Warto spróbować również piadiny. Jest to coś w rodzaju tortilli-naleśnika nadziewanej w zależności od rodzaju: sosem pomidorowym, serem, szynką, pieczarkami, rukolą lub też... nutellą.

W mojej dziesięciostopniowej skali, Rawennę oceniam na mocną siódemkę,a to oznacza, że w planach na przyszłość na pewną ją uwzględnię na mojej trasie. I to nie tylko ze względu na klimat, dobre jedzenie czy 10-o kilometrową odległość do Morza Adriatyckiego, ale również dla świetnych ludzi, których tu poznałam.

Grazie per tutto Gloria, Giorgio e Devid!